Het leed dat familie over de vloer met kerstdagen heet.

Kerst.
De kerstdagen zijn twee speciale dagen op onze kalender, waarop men vaak iets gaat doen wat men elk jaar doet. Een beetje hypocriet, niet? Iets 'leuks doen' met familie. En onder dat 'leuks doen' verstaat men meestal het werkwoord eten. Mensen, waar is de inspiratie? Er staan boekjes en websites vol met ideeën die je kunt doen als je een dag 'iets leuks' wil gaan doen, maar mijn theorie is dat mijn familie denkt dat het traditie is om met kerst gewoon lekker standaard te gaan eten met z'n allen. Opgedost en al. En dat noemen ze dan 'iets leuks doen'?
Elk jaar kijk ik er weer niet naar uit.
Patrick ook niet.
Hij wist al precies hoe het er bij hem thuis aan toe zou gaan:
"Patrick, trek jij even nette kleren aan, er is visite!"
'Komen ze binnen, knallen ze de deuren open, gooien hun jassen neer, gaan gelijk gebruik maken van het toilet, pakken meteen de lekkerste plekjes in de kamer..kan ik weer op een houten kruk gaan zitten!
Bij de deur naar de keuken uiteraard, want dan kan ik elke keer drinken pakken voor iedereen.
"Ooooooh wat ben je toch groot geworden, mag ik een cola?"

Zitten we hier straks met 12 man, en dan mag IK al die rotzooi weer op gaan ruimen.
Heb ik zo’n hekel aan!
Ben ik alles aan het opruimen, ik ruim de tafel af en doe nog allemaal nuttige dingen en dan roept de hele familie: "Ahh, doet hij alles alleen?!"
Als je nou gewoon met je luie reet OPSTAAT, kun je meehelpen!

Even later meldde hij een paar interessante uitspraken die vanuit zijn familie afkomstig was:
'Wat zit er voor gras op die ham?' Het gerecht: bonen met beenham. Met gras? Natuurlijk niet.
'Zonde van de kippenpootjes!'
- 'Hoezo? Die kippen lopen niet meer weg hoor!'

O, wat zal het gezellig zijn daar!
Arme Patrick.

Bij mij thuis was het ook heel erg amusant, de meest oninteressante uitspraken vlogen mijn oren in.
Zeven minuten lang praten ze over rookmelders. Hoe krijgen ze het voor elkaar? Hoe komen ze op dat onderwerp? Respect, respect.

Mijn opa heeft een nieuwe tv. Ook dat onderwerp komt wel een stuk of acht keer terug tijdens het eten, het was hét onderwerp van de eerste kerstdag.
'.. en dan denk ik: stel dat ik nu mijn oude tv terug had. Dan denk ik echt TSJOEMM wat een klein beeld!'
'Die hoek waar de tv nu staat lijkt veel groter. Dat komt door de zwarte rand van de tv.'
Zoek het verband tussen de grootte van een hoek en een zwarte rand van een tv. Ik kan het niet vinden.

Mijn vaders kant van de familie houdt nogal veel van dieren. Als ze op visite komen, is het Sparky (ik heb de naam van ons kleine keffertje niet bedacht) voor en Sparky na.
Als mijn opa en zijn vriendin bij ons op de bank zitten, heeft er altijd één van hen de hond in hun armen. Dit keer was het de vriendin van mijn opa. Met een tedere blik in zijn ogen, keek mijn opa naar Sparky.
'Zo'n lekker diertje dit, hè. Zo'n lief snoetje! Jaaaaaa... braaf beesie! Braaf beesie!' En hij geeft haar liefdevol een kus op haar kop, waar ook maar nét ruimte genoeg is voor zijn gerimpelde lippen op de zachte hoofdhaartjes. Even later komt mijn vader aangelopen met z'n camera en kraamt uit: 'Ik heb een foto van Sparky gemaakt, en ingezoomd op neus is het net een uilenkop!' Ik voelde me op dat moment nogal volwassen. Mijn tante, ook aanwezig, had een botje meegenomen. Op het gegeven moment gaat ze op de grond liggen, kijkt onder het kastje waar de mand van de hond staat en vraagt zichzelf hardop af: 'Waar is dat botje nou gebleven? Heeft ze 'm al op?' En daarna vraagt ze aan iedereen of hij/zij weet of de hond het botje al op heeft. Ja, ze maakt zich écht druk over een botje.

Mijn opa kijkt naar onze elektrische dichte haard en roept mijn vader: 'Rob, rob! Er moet extra hout op de kachel, het is bijna op!' Hij is natuurlijk opgegroeid met kolenkacheltjes.

Toen ze de deur uit gingen, kon ik ein-de-lijk hardop lachen.
Op naar de volgende kerstdagen!