Misschien ben je een enorme Lord of the Rings-fan en weet je gelijk dat ik het over dat schizofrene wezen heb met een paar plukjes haar over zijn hoofd geplakt. Hij is nou niet echt moeders mooiste.
P. had het over het 's nachts naar binnen sneaken van zijn huis om daar een briefje voor zijn moeder neer te leggen dat hij ergens anders zou blijven overnachten, anders zou ze natuurlijk gelijk alle tv-programma's bellen waar er naar dierbaren wordt gezocht en de hele studio wordt verdronken met tranen en waar iedereen zijn of haar oren er bijna af vallen door het oergeschreeuw van de mensen die elkaar weer in de armen vliegen. Maar hoe glipt P. 's nachts zijn huis binnen?
''Als een smeagol in de nacht.''
Onze nachtbraker sluipt rond een uurtje of drie, vier, het huis binnen, waar hij zijn dierbare briefje neer legt. Plots verliest hij 50 % van zijn gewicht, vervormt zijn hoofd zodanig dat ie op een oud mannetje lijkt die een mislukte kikkermetamorfose heeft ondergaan.Hij wil zijn briefje niet meer neerleggen en blijft een uur in de keuken staan om afscheid te nemen van zijn 'precious'. Ineens hoort hij iemand van de trap af komen, streelt zijn kostbare briefje en geeft het nog een laatste kus. Met tranen in zijn ogen neemt hij vervolgens stappen terug, ondertussen met een liefkozende blik handkusjes uitdelend aan zijn dierbare papiertje. Dat papiertje betekent namelijk veel meer voor hem dan wij kunnen bedenken. Als hij de deur uit is gelopen, verandert zijn houding van liefdevol naar agressief; zijn alter ego is opgestaan. Hij beukt de deur open en bespringt zijn moeder, die het briefje zojuist aan het lezen was.
In paniek pakt ze het dichtstbijzijnde voorwerp wat ze pakken kan: een sladroger. Daarmee ramt ze een paar keer hard op het tere schedeltje van het lelijke mannetje en haar zoon komt weer terug. Opeens lijkt hij weer op een echte jongen van vlees en bloed en bedenkt zich wat hij aan het doen was. 'Hé euh, ik ga bij Pietje pitten. Yoooo! Wat zit je me nou raar aan te kijken?'
